رحمة محمد عبد الجليل تكتب‎: بحب أهلى بحب ناسى

بحب أهلى بحب ناسى، اللى أنا منهم واللى هما كمان منى

بحب أهلى بحب ناسى، اللى هما عصبى وكل أساسى

بحب عيلتى بحب أصلى، وما بلاقى نفسى إلا وسط ناسى

بحب أهلى بحب ناسى، هما اللى جمبى دايما شايلين معايا ألمى فى حزنى قبل فرحى

بحب أهلى وأقوى بيهم، وماببص جمبى إلا والاقيهم

بحب أهلى بحب ناسى، وأحب أبلغ أكبر جد فيهم أن زرعت الأصالة كبرت وطرحت  وأترعرعت فيهم

وبقوله أرتاح أحفادك كلهم إيدهم فى إيد بعضيهم، أفرح وأسعد بقى بيهم

بحب أهلى بحب ناسى، الله أكبر على كل شاب وراجل فيهم، فالشدة دايما بلاقيهم وادعى ربى يحرصهم ويحميهم

بحب أهلى بحب ناسى، هما عالتى وعزوتى اللى ديما بفتخر  بيهم، ويا بخت اللى عالته وناسه زيهم وبيعرف يعيش على حسهم

بحب أهلى بحب ناسى، يارب ديما كتفهم فى كتف بعض وظهرهم فى ظهر بعض وقلبهم دايما على قلب بعض

أحميهم يارب وحافظ عليهم من كل عدو وكل شر  وكل حاسد وكل حاقد يبصلى فيهم

وأمانه منى ليك يا واصى عليا وعصمتى بإيدك أنى وقت اما أموت ما تودينى وتسبنى وتطمن عليا الا وسط أهلى وسط ناسى عصبى، جدادى وجداتى احبابى

واكيد سمعتها منى وقولتها ميت مره انى بحب عيلتى

بحب أهلى بحب ناسى وما احب أعيش إلا وسط أهلى وسط ناسى

 الناس كلها تطفش وتهج من بيوت العيلة وانا اصلى اللى اتعودت عليه يقولى ما ارتاح ولا أعيش إلا فالعزوة وسط بيت العيلة

بحب أهلى بحب ناسى، اللى أنا منهم  واللى هما كمان منى

بحب أهلى بحب ناسى، اللى هما عصبى وكل أساسى

بحب عيلتى بحب أصلى وما بلاقى نفسى إلا وسط ناسى